Λαβή [ Tenure By Jeremy Horsford ] Poem by dimitrios galanis

Φυλακισμένο μου το μυαλό.
Με στραγγαλιστική λαβή απειλεί ο χρόνος την ύπαρξή μου.
Κεφαλοκλείδωμα ψυχολογικό
να περιορίζει τις σκέψεις μου, τις πράξεις, της ζωής την πορεία.

Αυτή η ανεξιχνίαστη αντίληψη του 'μονίμως'
με στοιχειώνει διαρκώς
εκεί που τη φωνή μιμείται μιας λατρεμένης ύπαρξης
ξεθωριασμένης στο παρασκήνιο καθώς περάσανε τα χρόνια.

Η μόνιμη επανάκαμψη της μνήμης του παρελθόντος χρόνου
βεβαιώνει -φαίνεται- την επαναλαμβανόμενη αποτυχία του παρόντος.
΄Ενα πανταχού παρόν σύννεφο περιφρόνησης
χωρίς φρέσκου αέρα ανάσα.

Μπορεί κανείς να διαφύγει απ' την ενορχηστρωμένη συμπαιγνία;

Αν αποδεχτείς την υπέρβαση,
απελευθερώνεσαι απ' αυτἠ τη φυλακή;
Μην η σκέψη πως... είμαι ο μόνος μες το πλήθος
πού 'φτασε να το συμπεράνει, είναι μια μικρή παρηγορία;

΄Ισως

Το μυαλό μου έχει φυλακιστεί...
κι η αποδοχή μετράει πολύ.