VIKA TRENAS

вясёлая восень, за кожным вуглом - па забойцы
і памяць пра лета ад шчасця ўтапілася ў Леце
яны бавяць час у баях між сабой, ці
мае залаценькія вершы зграбаюць у смецце
спаліць бы душу, цёплы попел развеяць па ветры
быць лёгкім дыханнем у родным азяблым целе
тваім. Мой горад - адзіны, каму я веру
так прагне, так прагне Амур у цябе пацэліць
...

heiterer herbst - ein mörder lauert in jedem eck
das letzte sommerglück in der Lethe ertrunken
die mörder vertreiben mit kämpfen die stunden
und fegen meine goldenen verse weg wie dreck
ach, verbrennen die seele, die warme asche verstreun
atem sein, leichter, in deinem geliebten, kalten
körper: Meine stadt, die eine, zu der ich halten
kann - so dürstet Amor, so will er bei dir sein
...

чарговыя здрады ўсяго толькі зграйкі сняжынак
у цёплую восень драбнюткія белыя птушкі
ці жнівеньскі дожджык з гаркавых чырвоных слязінак
вось новы аб'ект, двортэр'еры наставілі вушкі

сачыце, лавіце бялявых і шэравокіх
я маю ў дзіравай кішэні квіток удачы
я маю знутры тое, што вы схавалі вонкі
пранізлівы вецер мне валасы кудлачыць

ёсць новыя выразы твару, кацячыя рухі
надзейная зброя і поўная вершаў абойма
назаўтра мне хтосьці сагрэе азяблыя рукі
назаўтра ўзыходзіць сонца ў тваіх абдоймах
...

die nächsten falschen eide sind bloß schneeflocken
im warmen herbst, winzige vögel, weißgefleckt
oder bitter-roter tränenregen im august. hier hocken
hofrudel mit gespitzen ohren: hier ein neues objekt -

jagt und fangt die blonden und die grauäugigen
denn ich hab ein ticket, mit dem mir alles gelingt
denn was ihr da draußen hortet, hab ich in mir drin
an meinen haaren zaust ein beißender wind

ein neuer zug im gesicht, katzenhaftes schwärmen
eine treue waffe, ein patronengürtel aus gedichten
morgen wird mir wer die kalten hände wärmen
morgen wird der himmel sich in deinen armen lichten
...

ты надта далёка
далей, чым могуць сабе ўявіць
аўтобусы, самалёты і цягнікі
час трымае на ланцугу
праглядаю архіў непазбыўных пачуццяў
хутка восеньскае лісце
будзе танчыць тужлівае танга
і паветра прасякнецца
п'янкім пахам свежага хлеба
я скармлю галубам
апошнюю лусту сваёй любові
...

du bist allzu fern
ferner als die vorstellungskraft
von flugzeugen bussen und zügen reicht
die zeit legt an die leine
ich sichte das archiv beharrlicher Gefühle
bald wird das herbstlaub
trauertango tanzen
und die luft ist erfüllt
vom betörenden duft frischen brotes
ich verfüttre den tauben
meinen letzten kanten liebe
...

адчуць смак незвычайнага адчаю
ад трапных стрэлаў рыфмамі ў цішыню
і пазбавіцца жадання крануць цябе за руку
і захлынуцца пачуццём непапраўнае страты
у гняздзе маёй душы
растуць птушаняты вершаў
час стаць дарослымі і пакінуць
прытулак кульгавае любові
я не гандлярка, каб падводзіць рахункі з жыццём
на скамечанай паперчыне свайго лёсу
але так доўга я не стаяла на адным месцы ніколі
але нікому я не глядзела ў вочы так доўга
...

geschmack unmäßiger verzweiflung empfinden
nach reimgeschossen die gezielt ins stille gehen
und abschütteln den wunsch, deine hand zu berühren
und schlucken am gefühl unwiederbringlichen verlusts
in meinem seelennest
werden die versküken flügge
zeit erwachsen zu werden zeit
den hort der hinkenden liebe zu fliehen
ich bin keine kauffrau, die abrechnet mit dem leben
auf ihrem knittrigen schicksalszettel
doch nie zuvor stand ich so lang auf einem fleck
doch keinem sah ich je so lange in die augen
...

гаркавы пах вясны - прадвесце адзіноты
плюс тонкі саладжавы пах парфумы
я адчуваю і душой, і скурай
я адчуваю крохка і празрыста
ёсць час адчуць чужыя боль і страх
ледзь бачны рух пачуцця ў гэтых зрэнках
пачнецца перакульванне сусвету
пачнецца перагортванне старонак
агромністай, усім вядомай кнігі
ты - люстра, тут адбітыя фігуркі,
машынкі, дрэўцы, вулкі, хаткі, крамкі
ты - рэха ўсім вядомага хаосу
твой лёс абліты цёплым смачным ветрам
...

frühlings bittere luft, bote der verlassenen
dazu das zarte, süße duften von parfüm
ich fühle ja mit seele und mit haut
ich fühl es sanft und deutlich, dass
es eine zeit zu fühlen gibt: andrer schmerz und angst
kaum sichtbar regt sich das gefühl in den pupillen
und so beginnt es, wenn das weltall kippt
und so beginnt es, wenn man in dem buch
dem großen, allbekannten, seiten blättert
du bist der spiegel: sieh die reflektierten männchen
wagen straßen bäumchen, shops und häuschen aus holz
du bist das echo jenes allbekannten chaos
dein schicksal überströmt ein köstlich warmer wind
...

сталасць не ёсць мудрасцю
схілі свой пасівелы голаў
перад мужнасцю маленькай дзяўчынкі
якую носіць на руках ранішні вецер
якую лашчыць абрыкосавае сонца
і ў душы якой - бурлівасць горнага вадаспаду
усе мы выпалі з калыскі часу
усе мы хочам пакаштаваць бяссмерця
усе мы цягнем рукі да любові
і атрымліваем аплявухі
яна танчыць у цэнтры
замкнёнага кола
застаецца адно
схіліць перад ёю голаў
...

denn reife ist nicht weisheit
verneige deinen grauen kopf
vor der weisheit des mädchens:
der morgenwind trägt es auf händen
die pfirsichfarbene sonne liebkost es
und ein wasserfall tost in seiner seele
wir alle sind aus der wiege der zeit gefallen
wir alle wollen von der unsterblichkeit kosten
wir alle strecken die hände aus nach liebe
und fangen uns ohrfeigen ein
sie aber tanzt im zentrum
eines geschlossenen kreises
uns bleibt einzig
den kopf vor ihr zu neigen
...

калі заходзіць сонца,
неба нібы выкладзена апельсінамі,
і ў мяне, калі я гляджу на яго,
твар робіцца памаранчавы,
а вочы набываюць колер
мора, у якое кінулі сонца
але тое не ў гэтым жыцці
не ў гэтым
...

bei sonnenuntergang
ist der himmel wie apfelsinengepflastert,
betrachte ich ihn, strahlt auch mein
gesicht in orange,
meine augen nehmen die farbe
des meers an, darin man die sonne versenkte
doch nicht in diesem leben
nicht in diesem
...

з розных нотак голасу твайго
можна складаць марш Мендэльсона
а можна - пахавальны марш
мой выбар у разнастайнасці
я закідваю цябе
вясельна-пахавальнымі
вершамі
...

aus den reichen tönen deiner stimme
lässt sich der mendelssohnmarsch setzen
und auch ein trauermarsch
ich wähle die vielfalt
und überhäufe dich
mit hochzeits-trauer-
gedichten
...

ты вернешся за мной, ды я ў жалобе
пішу верлібры разам з лістападам
ён, як і я, ад жалю захварэлы
ты вернешся - адно не дачакацца
запозненай пяшчоты палахлівай
залечанай ласкавым "супакойся"
ёсць боязь назаўсёды стаць шчаслівым
я - дзіўны боль
той боль пад першым снегам
мая душа з тваёй не мае выйсця
...

du kommst zurück, kommst meinetwegen
doch ich bin traurig, kritzle verse mit november
der, wie ich, vor lauter trauer krank geworden ist
du kommst zurück, doch dieses darf ich nicht erwarten:
zärtlichkeit, verspätet, furchtsam
zärtlichkeit, die alles heilt mit ihrem „es ist gut "
denn da ist diese furcht vorm glücklichsein …
ich ist ein sonderbarer schmerz
der schmerz unter dem ersten schnee
aus deiner seele findet meine keinen weg
...