LINDITA ARAPI

Here stands a bridge with high arches
like a watercolor
masterpiece
its colors still fresh.
In the depths beneath
the water calls
gleaming and seductive as a new mirror
in which I see myself clearly.
I see it reach toward me
with the devouring lust of a stranger
I shiver
inhale the dampness of his soul.
O death depths!
I`m coming. I`m coming
in midair
bursting forth
like a shot
I have waited so long for this moment
to sway in a last waltz with the air
wavering
to sink down beneath your wake
and give a new meaning
to my days.
...

Ftohet
Vazoja e thyer
vetmi me petale
të shpërhapura në qelqet
që m'u ҫanë në duar.
Sado të qajnë qelqet e plasaritura
Nuk i besoj sinqeritetit të dorës së gjakosur
Heshtja është varr
Nga del e vërteta.
Unë i besoj vetëm vazos së thyer.
...

Es erkaltet
Die zerbrochene Vase
Einsamkeit mit Blütenblättern
Aufgegangen im Glas
Gehen ein in den Händen.
So sehr die Scherben auch weinen
Ich traue nicht der blutenden Hand
Aus dem Grab Schweigen
Sprießt Wahrheit.
Ich traue nur
Der zerbrochenen Vase.
...

Vuajtja është forma e shfytyruar
E ovales së ngrohte të fytyrës
Rrëshqanthi zvarritet duke rrudhur syrin e djathtë
E pastaj merr formën e buzës që ikën drejt perëndimit
Vuajtja është asimetria në fytyrat e rregullta
Të shqiptarëve të heshtur, kur i dalloj së largu
E i përshëndes edhe pa i njohur
Në njërin nga qytetet simetrikë të Europës.
...

leid
als verzerrung
des warmen gesichtsovals.
drückt
verrutschend das rechte auge zu
und nimmt
dann die form der herabsinkenden
lippe an.
leid
ist die asymmetrie
in den regelmäßigen gesichtern
schweigender albaner
die mir
ohne dass ich sie kenne
schon von weitem auffallen
und ich begrüße sie
in einer der symmetrischen
Städte Europas.
...

TIRANA është bosh
Pa bori makinash, pa taka të larta
Nga tavolinat e kafeneve pikon shi.
Valë-valë pulëbardhash udhëhumbur
më fshikin të trullosura.
Ikin në kërkim të detit.
Lajmëtaret e para në Tiranë.
Cilin shpirt keni parë nëpër qiell?
Cilin nga miqtë e mi nuk do ta shoh më kurrë?

Tirana zbrazet,
unë vij të lidh nyjet e këputura
Të ngjis me netë vere pjesët e mbetura bosh të jetës sime
Me ato të miqve të mi.
Jetën që ndodhi pa mua.
Po nuk ju gjej më.
Vetëm kujtimet.

Kush ka soditur ujërat që rrjedhin kuturu?
Rrëkezat nuk lidhen, dhe po qe se takohen rastësisht, ndahen sërish.
Kjo është jeta pa ju, miqtë e mi.

Derisa një ditë vdekja të më gjejë edhe mua,
Në mos në ndonjë kafene të mbushur me kujtime
Në shtrat, flokërënë nga historitë e pajetuara.
...

Tirana ist leer.
Verstummt das Hupen
Verschwunden die Pumps.
Nur der Regen tropft aus den einsamen Tischen der Straßencafés
Wellen verirrter Möwen kommen mir entgegen
Streifen mich
und ziehen weiter auf der Suche nach dem Meer.
Die einzigen Boten sind sie.
Welche Seele habt ihr in den Wolken gesehen?
Wen werde ich nicht mehr sehen?
Tirana wird leer.
Und ich komme die abgerissenen Knoten neu zu binden
Die leeren Stellen meines Lebens und dem meiner Freunde mit
Sommernächten zu kleben,
Das Leben, das ohne mich geschah.
Aber ich finde euch nicht mehr.
Nur die Erinnerungen.
Wer hat ziellos strömenden Gewässern gelauscht?
Die Rinnsale lassen sich nicht verbinden,
gehen auseinander auch wenn die Wege sich zufällig kreuzen.
So wird der Rest sein, mein Freund,
bis eines Tages der Tod auch mich findet
wenn nicht in einem Café überfüllt mit Erinnerungen
dann halt im Bett, kahl geworden
von nicht erlebten Geschichten.
...

Një gjethe lënë erës
Pa peshë, për rrjedhojë pa humbje!
Luhatet në ajër
Pa e prekur dot tokën e sigurtë.

E pambrojtur
Mbetet edhe po të prekë dheun
Që premton shpresën
Nuk mund të ulet në asnjë strehë.
Është gjethe e ardhur nga larg.
E huaj.

Vërtitet ajo vërtitet
Brenda boshësisë së ajrit
Era bëhet udhë
Ndërsa liria pa qëllim
Qorrsokak.
...

Ein Blatt Laub im Wind treibend
Gewichtslos, verlustlos
Schaukelt in der Luft
Berührt nicht den sicheren Boden.

Ungeschützt
Selbst wenn es die Erde berührt
Die Hoffnung verheißt.
Es kann auf kein Obdach sinken.
Ein Blatt von weit her ist es
Fremd.

In der Leere der Luft
Es wirbelt schwankt wirbelt
Der Wind wird zum Weg
Und die ziellose Freiheit
Zur Sackgasse.
...

Duke vështruar përditë
Mëngjeseve e pasditeve
Ditë e natë duke vështruar pa lëvizur
Si e shituar lumin,
Atë lumë
Të fjerë e plot shelgje përreth
Tek rrjedh i qetë
Plotësisht i vetëdijshëm drejt detit që i përket.
Duke vështruar lumin që rrjedh e rrjedh
I pashqetësuar nga asnjë ambicie
Duke dëgjuar pëshpërimin e lehtë të valëve
Që luajnë para këmbëve të mia
Pasionin e pandërprerë të rrjedhjes
Qenia ime fragmentare ndjen fillimin e ri.
Asnjë lumë tjetër nuk do të më marrë me vete.
...

Täglich unverwandt blickend
Morgens und nachmittags
Tag und Nacht
Unbewegt blickend unbewegt
Wie verzaubert
Auf den Fluss blickend
Den breiten Fluss
Und all die Weiden ringsum
Wie er ruhig strömt
Durch und durch bewusst dem Meer entgegen
Zu dem er gehört,
Unverwandt auf den Fluss blickend
Der strömt und strömt
Von keinem Ehrgeiz getrübt
Und das sachte Flüstern der Wellen hörend
Die vor meinen Füßen tanzen und spielen
Diese unablässige Leidenschaft des Fließens
Spürt mein bruchstückhaftes Sein
Neuen Anfang.
In keinem anderen Fluss werde ich mitfließen.
...

Në dhoma të Bardha
Shtruar
Në shilte të bardha
Hyjnë të fisit me qeleshe te Bardha
Ulen.
Fshijnë djersët me shami të Bardha
Pinë
Kafenë e nxehtë në filxhaënë të Bardhë
Urojnë
Nusen veshur me të Bardha
Të trashëgohen
Në ditë të tjera të Bardha

Ngrihen.
Për gosti
Therin delet e Bardha.
...

Zimmer getüncht mit Weiß
Gelassen
Auf Sitzkissen hellWeiß
Betritt
Die Sippschaft mit Filzkappen schneeWeiß
Setzt sich
Wischt sich Schweiß ab mit Tüchern blütenWeiß
Trinkt
Heißen Kaffee aus Mokkatäßchen schimmerndWeiß
Beglückwünscht
Die Braut in Weiß
Um zu erben
In anderen Zeiten des Glücks strahlendWeiß

Steht auf
Zum Festschmaus
Schlachtet Schafe zitterndWeiß.
...

In a room
white
with cushions
white
enter
kinsmen with white fezes
sitting
wiping brows with white kerchiefs
drinking
scalding coffee in white cups
blessing
the bride draped in white
saying
may your days be white
then rising
for the feast
slaughtering the white sheep
...

Këtu
Ku nuk ke as vend ku të qash
Në shtëpiza si kuti shkrepseje
Mureholluar nga britmat e fqinjëve
As dënesat s'janë të tuat.
Këtu
Njerëzia rrojnë duke u qarë me njëri-tjetrin
Nënat janë xheloze për ankimet që askush nuk i dëgjon
Njerëz periferikë, botëharruar
Dinë të urrejnë të afërmit
Por duan të huajt.
Gjithë ditën e Perëndisë
Plakat bëjnë magji.
Dhe vajzat kanë fate të lidhura.
Janë rralluar burrat.
Asfiksi pa ujë.
Në oborr petaleve iu mbahet fryma
Nostalgjia është njësoj si më parë
Qysh kur kam lindur unë
Vetëm gjethet janë ndërruar sipas stinëve.
Nata bie më shpejt, e rëndë
Si fataliteti i periferive pa hapësirë
Nuk mundem kurrë të jem e lirë…
Atëherë mua do të më vdisnin prindërit.
...

Hier
Wo nicht einmal Platz ist zum Weinen.
In Häusern wie Streichholzschachteln
Die Wände dünn geworden vom Kindergeplärr.
Selbst deine lautlosen Schluchzer gehören nicht dir.
Hier
Leben die Leute jammernd
Irgendetwas jammern einander vor.
Die Mütter sind eifersüchtig auf das Geklage auf das niemand hört.
Menschen am Rand
Eine vergessene Welt
Sie vermögen Verwandt zu hassen
Doch Fremde lieben sie.
Den ganzen lieben Tag den Gott werden läßt
Treiben die alten Weiber Magie.
Das Glück der Mädchen ist gebunden.
Gelichtet die Reihen der Männer.
Du erstickst fast.
Kein Wasser.
Den Blütenblättern im Hof stockt der Atem
Die Nostalgie ist genauso wie ehedem
Seit ich geboren wurde
Nur das Laub hat sich geändert
Je nach der Jahreszeit.
Die Nacht bricht schneller an
Schwer wie das unheilvolle Geschick der Vorstädte
Kein Raum.
Ich kann nie, niemals frei sein…
Dann würden mir die Eltern sterben.
...

Është filli
I lëmshit të leshtë e të shthurur
Përreth gjunjëve të nënës
Teksa thurte trikon time.
Tashmë vendi i saj është bosh
Ime më nuk sheh më nga sytë
Dhe ditët i duken pafund.
...

Ist ein Faden
Aus dem Wollknäul aufgedröselt
Um die Knie meiner Mutter
Als sie mir den Pullover strickte.
Jetzt ist ihr Platz leer
Mutter kann nicht mehr sehen
Endlos erscheinen ihr die Tage.
...

Pikëzohet
Kjo pikë uji,
ritmikisht
pikë,
pikë,
mbi qelqin e hollë të ndjenjës sime
pikon.
Nuk mundem t'i shpëtoj gërryerjes.
Kjo pikë uji
Pikëzohet si një fiksim i pashërueshëm
Pikë
Pikë rëndon
Derisa të vijë një ditë dhe ai qelq të kriset.
Të shpëtoj nga pesha
E një pike uji.
...

Der Tropfen Wasser
Rhythmisch
Tropf
Tropf
Aufs dünnwandige Glas meines Gefühls
Tropft er.
Dem Aushöhlen kann ich nicht entkommen.
Der Tropfen Wasser
Tröpfelt
Wie meine unheilbare Fixierung
Tropf
Tropf
Schwer lastend.
Bis der Tag kommt da das Glas zerspringt.
Und ich der Bürde
Eines Tropfens
Wasser
Entrinne.
...