नाही पाहिले भय कधी नेत्री तुझ्या
नाही दिसले भय त्या चेहऱ्यावर
हरवून गेले सर्व भय मनातील माझ्या
जेव्हा फेकला सहज तो साप उचलून सूपावर ।।१।।
...
सुटली ती शाळा केव्हाची
आलो मी महाविद्यालयात
मन लागत नाही कोणाचे
येथे अभ्यासात ||१||
...
चिन तुझा दॆश, वुहांग तुझॆ गाव।
दाउद पॆक्षाही भयंकर, कॊरॊणा तुझॆ नाव।।
रावणा पॆक्षा भयंकर तू, थांबविलॆ कारभार सर्व।
विक्राल रुप निसर्गाचॆ, पाहुन हरवला मनुष्याचा गर्व।।
...
इच्छा मागितली एकदा पाहून तुटता तारा।
माझ्या समोर पडला तो डौलवत अंबर धरा।।
त्यातून निघाले एक विचित्र यंत्र।
होते त्यात रूप बदलायचे तंत्र ।।१।।
...
रेनूकेच्या सूता तुला शिवाचे वरदान ।
अन एक मुखाने बोला, बोला जय जय परशुराम ।।
सर्व भक्त शिवाचे, तूच एकमेव शिष्य।
...
गोल चष्मा डोळ्यात, हाती तुझ्या छडी।
शोधायला पाठवल्या, डम्बलडोअरने घुबडी।।
आला वॉल्डमॉर माराया, तेव्हा आईने तुझ्या केले तुझे रक्षण।
बलिदान झाले सार्थक तिचे, नाही करू शकला तुझे भक्षण।।१।।
...
योग साधना भूल गये सब, दलदल में ही डूब गये जब।
चला गुरु की बनकर छाया, जाग डाँ. स्ट्रेंज कृतिक आया।।
ज्ञान साधना भूल गये है, राज भवन में खोये है।
माया के बंधन में पडके, वह विलास में खोये है।।
...
चीन तेरा देश, वूहांग तेरा ग्राम।
दाऊद से भी भयंकर, कोरोना तेरा नाम।।
रावण से भी भयंकर तू, रोक दिये सारे कार्यभार।
रुप देख कुदरत का विक्राल, टूट गया इन्सान का अहंकार।।
...
सर्वत्र भ्रष्टाचार जेव्हा वाढूनी गेला।
रोकन्यास तयासी नोटबंदी चा कायदा आला।।
जमा करण्यास नोटा फार गर्दी उडाली।
व्यवहारात लोकांना फार गडबड झाली।। १ ।।
...
वडील त्याचे घटोत्कच, मोरवी त्याची आई।
अमोघ आहेत त्याचे बाण, ज्यांना तोड नाही।।
वय इतके कमी, होता अभिमन्यू पेक्षा लहान।
बाराव्या वर्षी अमोघ विद्या, कीर्ती होती महान।।१।।
...
वडील त्याचे घटोत्कच, मोरवी त्याची आई।
अमोघ आहेत त्याचे बाण, ज्यांना तोड नाही।।
वय इतके कमी, होता अभिमन्यू पेक्षा लहान।
बाराव्या वर्षी अमोघ विद्या, कीर्ती होती महान।।१।।
...
हे भारत के व्यास जगो, मै तुम्हें जगाने आया हुं।
सब सिद्धियों की एक सिद्धि, विज्ञान बताने आया हुं।।
सुनो भारत कैद हुआ है, कोरोना की रस्सियों मे।
अब बता दो कितना पानी, है भारत के तपस्वियों में।।
...
नरेन्द्र उनका नाम था, मनुष्यों में महान थे।
रामकृष्ण गुरु जिनके, परमहंस महान थे।।
मन में था विवेक उनके, नियंत्रण में इन्द्रिय थे।
काम क्रोध से परे वह, विवेकानन्द जितेन्द्रिय थे।।
...
पुत्र थे वो दासी के, पर उस युग के सबसे ज्ञानी थे।
बडे से बड़े विद्वान भी, समक्ष उनके अज्ञानी थे।।
धर्मराज के अवतार वह, न्याय के साक्षात् स्वरूप थे।
...
सर्परानी
नाही पाहिले भय कधी नेत्री तुझ्या
नाही दिसले भय त्या चेहऱ्यावर
हरवून गेले सर्व भय मनातील माझ्या
जेव्हा फेकला सहज तो साप उचलून सूपावर ।।१।।
असा कसा मी भयभीत झालो
नको नको ते करीत बसलो
करून गेली तू ते त्या क्षणी
बसली तेव्हाच माझ्या मणी ।।२।।
नाही कधीच हिंमत लोकांसमोर येण्याची
मग कुठून आली ती ऊर्जा तांडव करण्याची
मीही होतो धैर्याने अंधारात हिंडनारो
परंतु ऐकून लोकांचे भय झालो घाबरणारो।।३।।
पडलो नसतो कधीच घाबऱ्या भ्रमात
तर नसते कधी हे पश्चात्ताप मनात
विसरू शकत नाही तो पराक्रम तुझा
कधीकधी येत राहतो मनात माझ्या।।४।।
कधी परत येईल ते माझे हरवलेले शौर्य
कदाचित त्यासाठीच दिसतेहे तुझं धैर्य
कशी ग तू एवढी धैर्यवान?
जशी एखादी रणरागिनी वेगवान।।५।।
गडबडलो जेव्हा, करताच तुझं स्मरण
आले मला तेव्हा धैर्य आणि स्फुरण
मिळविण्यासाठी तुझ्या समान शौर्य
करून दाखवावे लागेल एखादे कार्य ।।६।।
पाहून दृश्य ते तुझ्यापराक्रमाचे
धैर्य जागले माझ्या मनाचे
मुलगी असून करून गेली असे काही
विचार करतो मी असे का करू शकत नाही? ।।७।।
आठवून चेहरा तुझा, स्फुरते मला धैर्य
दिसताच तुझे नयन, मनात जागते शौर्य
आहे वागणूक तुझी सामान्य,
पण धैर्य मात्र असामान्य ।।८।।
आवडते मला ते हास्य तुझे,
आठवताच जागते धैर्य माझे.
दिसता तेज नेत्रांचे तुझ्या,
धैर्य येते मनात माझ्या ।।९।।
नदी बाहेरून मंजूळ,
आतून प्रवाहात बळ.
तशी तूबाहेरून शांत,
पण धैर्याने पुढे तु सर्वात.।।१०।।