Onze Grote Natie Poem by Sylvia Frances Chan

De zon is ondergronds,
De maan bloedt heftig,
Democratie is een grote farce,
Leiders leiden de natie,
Zoals kannibalen regeren,
De maatschappij is aan flarden,
De spiegel is een luchtspiegeling geworden,
Dode mensen die dode schapen bijeenbrengen.
Waarheid is een woord dat eenmaal is getrild,
In de grond van ons grote land,
Alle geesten zijn geïncarneerd als mannen,
Goddelijke zielen hebben geen plaats,
Vals herhaaldelijk gezegd wordt de waarheid,
Vervalste waarheid is nu ideaal om te jagen,
Het ideaal is een gemene term met suiker-coating,
Het is bedwelming zonder zin,
De waarheid is meer dan ideaal omdat het een droom is.
Met het gebrek aan kennis: wijsheid,
De natie gaat op weg naar een donker hertogdom,
Zoals vossen de slapende leeuwen aan het vergrendelen zijn,
Gieren jagen op adelaars voor de jacht.
Net als Plutus of Shylock zijn er leiders´ routes,
Een stomme menigte naar Hades leiden,
India is nu een dode kerker geworden
voor iedereen.
De zon de bron van het leven,
en de maan,
Dat voedt idealen om als rivieren te stromen,
De sterren die flikkeren om wijsheid te ontbranden,
Op de grond van ons land
dode kadavers worden,
Alleen een ziel vrij van conditie,
geïnspireerd door de goddelijke natuur,
geen keus hebben,
Tevreden met niets,
en puur erbij horen,
Kan deze hangende natie redden.
***********