Pheribara Bele(A Poem In Odia Language) Poem by Bharati Nayak

Kete sabu swadista bhojanare Kariba mote apyayita, bhabi heuchha.... Swadista bhojana tani nie mana Udbelita hoi utthe lalayita jibha Kintu ehatharu bali akarshita soundarjya barnana Apana ja srujichhanti e geeta atmare Bibhakta atma puni hoiba ekatra Heuachhi Madhugandha bhara puspare sajjita Asi upastita heuachhi maharga muhurta. Dhanyabada mahashaya ghena dhanyabada Nipuna haste apana srujuchhanti sundara kabita. It is a marvellous poem on life and death having haunting and touching expression. Thanks for sharing. Full vote.

ମୋ ଆସିବା ଦିନୁଁ ଏ କଥା ନିଶ୍ଚିତ ମୁଁ ଦିନେ ଫେରିଯିବି ତୁମ ପାଶେ, ଅବଶ୍ୟ କାହିଁକି ନା. ମୁଁ ଆସିଥିଲି ତୁମ ଆତ୍ମା କୁ ବିଭକ୍ତ କରି ।......Magnificent expression, a beautiful poem! Pray God immense power to pen more such brilliant pieces of poetry!

ସମ୍ମାନୀୟ ଅପା, ଆପଣ ଙ୍କ କବିତା କୁ ଏଇ ରୂପ ରେ ଲେଖିନାହାନ୍ତି କାହିଁକି ଯେ? Do you read these in Odia script or only question marks appear in your monitor? ? ମୋ ଆସିବା ଦିନୁଁ ଏ କଥା ନିଶ୍ଚିତ ମୁଁ ଦିନେ ଫେରିଯିବି ତୁମ ପାଶେ, ଅବଶ୍ୟ କାହିଁକି ନା. ମୁଁ ଆସିଥିଲି ତୁମ ଆତ୍ମା କୁ ବିଭକ୍ତ କରି । ମୋର ଫେରିବାର ପଥ କ୍ରମେ କ୍ରମେ ହେଉଚି ଉନ୍ମୁକ୍ତ ତୁମେ କି ଚିନ୍ତିତ ମୋର ସ୍ୱାଗତ ନିମନ୍ତେ କିପରି ସଜାଇବ ତୁମ ରାଜଦ୍ୱାର ମୋତେ ବରି ନେବା ପାଇଁ ତୁମେ କି ପଠାଇବ ତୁମ ସୈନ୍ୟ ସାମନ୍ତ ଅୂା ସୁସଜ୍ଜିତ ରଥ କି କି ଉପହାର ମାନ ମୋ ପାଇଁ ସାଇତି ରଖିଛ କେତେ ସବୁ ସ୍ୱାଦିଷ୍ଠ ଭୋଜନ ରେ କରିବ ମୋତେ ଆପ୍ୟାୟିତ, ଭାବି ହେଉଛ । ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଦେଖୁଛି ମୋ ଠୁଁ ତୁମ ରାଜଦ୍ୱାର ଯାଏ ଯେତେ ପଥ ସୁସଜ୍ଜିତ ମଧୁଗଗନ୍ଧ ଭରା ଯେତେ ସବୁ ଦୂରତ୍ୱ, ମୁଁ ଭାବି ହେଉଥାଏ କେବେ ହେବ ଉପନୀତ ସେଇ ମୋର ମହାର୍ଘ ମୂହୁର୍ତ୍ତ । What system are you using for your writing? Desktop or Laptop? Will you please let me know? ? Regards Subhas I have converted this poem of yours in Odia Script. Mo asiba dinu E katha nischita Mu dine pheri jibi Tuma pashe, abashya Kahinki na, mu asithili Tuma atma ku bibhakta kari I Mora pheribara patha Krame krame, heuchhi unmukta, Tume ki chintita Mora swagata nimante Kipari sajaiba Tuma rajadwara Mote bari neba paain Tume ki pathaiba Tuma sainya samanta Aba susajjita ratha Ki ki uphara mana Mo paain saiti rakhichha Kete sabu swadista bhojanare Kariba mote apyayita, bhabi heuchha l Mu kintu dekhuchhi Mo thun, tuma rajadwara jae Jete patha susajjita Nanadi barnila torane Mo rajapatha Aloka o puspare sajjita Madhugandha bhara jete sabu duratwa, Mu bhabi heu thae Kebe heba upanita Sei mora Maharga muhurta l ଶୁଭ ଦୀପାବଳୀ ପ୍ରଣାମ ସୁଭାଷ

I understood very little of it but again whatever I understood is at least sufficient tocomment that it's a philosophical poem on life and death. I understand love is the only baggage during the journey of life to the final destination od death.

Wow! ! What a beautiful poem.i am very happy to read your poem.thanks for sharing.....10+++

i had a little trouble with the....................whole thing! i guess i'd better learn Odia. bri :)