Fenomenale Vrouw Poem by Sylvia Frances Chan

Mooie vrouwen vragen zich af waar mijn geheim ligt.
Ik ben niet schattig of gebouwd om bij de maat van een fotomodel te passen
Maar als ik ze begin te vertellen,
Ze denken dat ik leugens vertel.

Ik zeg,
Het is binnen het bereik van mijn armen
De spanwijdte van mijn heupen,
De pas van mijn stap,
De krul van mijn lippen.
Ik ben een vrouw
Fenomenaal.
Fenomenale vrouw,
Dat ben ik.

Ik loop een kamer binnen
Net zo cool als je wilt,
En voor een man,
De kerels staan ​​of
Vallen op hun knieën.
Dan zwermen ze om me heen,
Een bijenkorf van honingbijen.
Ik zeg,
Het is het vuur in mijn ogen
En de flits van mijn tanden,
De schommel in mijn middel,
En de vreugde in mijn voeten.
Ik ben een vrouw
Fenomenaal.
Fenomenale vrouw,
Dat ben ik.

Mannen hebben zich afgevraagd
Wat ze in mij zien.
Ze proberen zoveel
Maar ze kunnen elkaar niet aanraken
Mijn innerlijke mysterie.
Als ik ze probeer te laten zien
Ze zeggen dat ze nog steeds niet kunnen zien.
Ik zeg,
Het is in de boog van mijn rug
De zon van mijn glimlach
De rit van mijn borsten,
De gratie van mijn stijl.
Ik ben een vrouw

Fenomenaal.
Fenomenale vrouw,
Dat ben ik.

Nu begrijp je
Precies waarom mijn hoofd niet gebogen is.
Ik schreeuw niet en spring niet in het rond
Of moet heel hard praten.
Als je me voorbij ziet komen
Het zou je trots moeten maken.
Ik zeg,
Het is in de klik van mijn hakken,
De buiging van mijn haar,
de palm van mijn hand,
De behoefte aan mijn zorg
Omdat ik een vrouw ben
Fenomenaal.
Fenomenale vrouw,
Dat ben ik.

Maya Angelou vrijdag 3 januari 2003
Onderwerp (en) van dit gedicht: mooi